Η υγεία περνάει απ’ τα δόντια...

Οι ειδικοί έχουν αρχίσει να το πιστεύουν ακράδαντα: η ουλίτιδα – από την οποία επιεικώς πάσχει ο μισός πληθυσμός – δεν είναι αθώα ούτε ενέχει ως αποκλειστικό κίνδυνο την απώλεια των δοντιών. Τουναντίον, μπορεί να οδηγήσει σε απειλητικά για τη ζωή νοσήματα.

«Τα καλά νέα είναι πως η ουλίτιδα συνήθως μπορεί να θεραπευτεί και, το πιο σημαντικό, να αποφευχθεί», λέει στην εφημερίδα «Daily Mail» ο δρ Άντονι Ντάμιεν Γουόλμσλι, καθηγητής Επανορθωτικής Οδοντιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ και επιστημονικός σύμβουλος της Βρετανικής Οδοντιατρικής Εταιρείας. «Τα άσχημα νέα είναι πως όσοι αφήνονται με αθεράπευτη ουλίτιδα στο στόμα τους, υπονομεύουν εν γένει την υγεία τους».

Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Να τι έχουν δείξει έως σήμερα οι σχετικές μελέτες – και γιατί είναι σημαντικό να βουρτσίζουμε δύο φορές την ημέρα τα δόντια μας, να περιορίζουμε την κατανάλωση τροφίμων και ροφημάτων με ζάχαρη μόνο στις ώρες του φαγητού, να κόψουμε το κάπνισμα και να πηγαίνουμε στον οδοντίατρο τουλάχιστον δύο φορές τον χρόνο.

Καρδιοπάθεια και εγκεφαλικό

Η ουλίτιδα αρχίζει με τη συσσώρευση πλάκας – μιας κολλώδους μεμβράνης από τροφή και βακτήρια, που μπορεί να οδηγήσει σε ερεθισμό, αιμορραγία και «πρήξιμο» των ούλων.

Μελέτη του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης έδειξε ότι η θεραπεία της ουλίτιδας μειώνει σημαντικά τα επίπεδα της C-αντιδρώσας πρωτεΐνης και του ινωδογόνου – δύο ουσιών στο αίμα που αποτελούν δείκτες φλεγμονής και σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο καρδιοπάθειας.

Μια άλλη μελέτη που πραγματοποιήθηκε στο Οδοντιατρικό Νοσοκομείο του Σίδνεϊ έδειξε ότι η αφαίρεση των χαλασμένων δοντιών από 70 πάσχοντες από προχωρημένη ουλίτιδα είχε ως αποτέλεσμα σημαντική μείωση στο αίμα των επιπέδων ορισμένων άλλων ουσιών οι οποίες επίσης σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο καρδιοπάθειας.

Οι ειδικοί εικάζουν ότι τα βακτήρια που συσσωρεύονται στα ούλα εισέρχονται κάποια στιγμή στην κυκλοφορία του αίματος και φθάνουν έως τα μεγάλη όργανα, όπου εγκαθίστανται και προκαλούν λοιμώξεις. Υπάρχουν επίσης ενδείξεις πως τα ίδια βακτήρια μπορεί να αυξήσουν τον ρυθμό στένωσης των αρτηριών.

Το ίδιο πιστεύεται ότι ισχύει και σε ό,τι αφορά τα εγκεφαλικά επεισόδια. Μελέτη του Πανεπιστημίου του Μπάφαλο που είχε διεξαχθεί σε σχεδόν 10.000 εθελοντές, τους οποίους παρακολούθησαν οι ερευνητές επί δύο δεκαετίες, κατέληξε στο συμπέρασμα πως όσοι είχαν στο αίμα τους αντισώματα στο βακτήριο της ουλίτιδας (λέγεται P. gingivalis) διέτρεχαν διπλάσιο κίνδυνο εγκεφαλικού.

Υπέρταση και πνευμονοπάθεια

Επιστήμονες από την Α’ Καρδιολογική Κλινική του Πανεπιστημίου Αθηνών, στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο, δημοσίευσαν πέρυσι στο επιστημονικό περιοδικό «Atherosclerosis» ανάλυση προγενέστερων μελετών, η οποία κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η χρόνια περιοδοντίτιδα (σ.σ. η ουλίτιδα είναι ένα από τα στάδιά της) φαίνεται να συσχετίζεται με αυξήσεις στην αρτηριακή πίεση και την εμφάνιση υπέρτασης.

Επιπλέον, στα άτομα που ήδη έχουν υπέρταση, η περιοδοντίτιδα μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο και την έκταση των βλαβών στα όργανα που πρωτίστως πλήττει η υπέρταση (λ.χ. στα αγγεία και στους νεφρούς).

Η Αμερικανική Ακαδημία Περιοδοντολογίας (AAP) εξάλλου αναφέρει πως η κακή στοματική υγιεινή μπορεί να επιβαρύνει την χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ), προκαλώντας συχνές λοιμώξεις του αναπνευστικού. Η ΧΑΠ είναι μία ασθένεια που προκαλείται κυρίως από το κάπνισμα και χαρακτηρίζεται από μη αναστρέψιμες βλάβες στους πνεύμονες, οι οποίες δυσχεραίνουν την αναπνοή των πασχόντων.

Διαβήτης

Μελέτη του Εθνικού Ιδρύματος Διαβήτη & Νεφρικής Νόσου (NIDKD) των ΗΠΑ έδειξε ότι τα ποσοστά περιοδοντικής νόσου είναι τριπλάσια στους πάσχοντες από διαβήτη, σε σύγκριση με τον γενικό πληθυσμό. Επιπλέον, η σοβαρότητα της περιοδοντικής νόσου συσχετίζεται με την θνησιμότητα στους διαβητικούς.

Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Νιούκασλ, εξάλλου, ανακάλυψαν ενδείξεις ότι πρόκειται για αμφίδρομη σχέση, με τον διαβήτη να αυξάνει τον κίνδυνο περιοδοντικής νόσου και την περιοδοντική νόσο να δυσχεραίνει τη ρύθμιση των επιπέδων σακχάρου (γλυκόζης) στο αίμα.

Πρόωρος τοκετός

Μελέτες έχουν δείξει πως τα ποσοστά πρόωρων τοκετών είναι υψηλότερα στις γυναίκες με περιοδοντική νόσο. Αυτό ίσως οφείλεται στο ότι οι λοιμώξεις των ούλων αυξάνουν τα επίπεδα της προσταγλανδίνης και άλλων ορμονών που ενεργοποιούν τον τοκετό, σύμφωνα με μελέτη του Πανεπιστημίου της Αλαμπάμα που πραγματοποιήθηκε σε 366 εγκύους.

Ωστόσο, όταν αντιμετωπίζονται τα οδοντικά προβλήματα των εγκύων πριν από την 35^ηεβδομάδα της κυήσεως, ο κίνδυνος πρόωρου τοκετού μπορεί να μειωθεί έως 84%, σύμφωνα με την ίδια μελέτη, η οποία δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό «Journal of Periodontology».

Οστεοπόρωση και καρκίνος
Μελέτη σε 1.256 μετεμμηνοπαυσικές γυναίκες, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Journal of Periodontology», έδειξε πως όσες είχαν περιοδοντική νόσο είχαν αυξημένες πιθανότητες να πάσχουν και από οστεοπόρωση, με την απώλεια οστικής μάζας να είναι ιδιαίτερα εμφανής στα οστά της γνάθου.

Άλλη μελέτη σε 11.000 εθελοντές ηλικίας άνω των 30 ετών έδειξε πως όσοι είχαν σοβαρή περιοδοντική νόσο διέτρεχαν διπλάσιες πιθανότητες πρόωρου θανάτου (πριν από τα 64 τους χρόνια) σε σύγκριση με όσους δεν είχαν.

Επιπλέον, μελέτη με περισσότερους από 20.000 εθελοντές που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό «Carcinogenesis» έδειξε πως οι πάσχοντες από καρκίνους του στόματος ή της πεπτικής οδού (π.χ. παχέος εντέρου, παγκρέατος) με περιοδοντική νόσο είχαν διπλάσιες πιθανότητες θανάτου σε σύγκριση με όσους είχαν υγιή δόντια και ούλα.

Στρ. Ιατρός Ζωή Κ. 

tanea.gr